Privacyverklaring

“Laten we het Duitse voorbeeld volgen”

10 juli 2023
Tekst
Lieven Desmet
Beeld
Caroline Clits (Hr-manager Tectum Group)

Om het personeelstekort aan te pakken, richtte het dakwerkersbedrijf Tectum Group een eigen University op. Werkzoekenden en asielzoekers worden er opgeleid tot dakwerker. “Eender wie kan aansluiten, als ze maar gemotiveerd zijn”, zegt Caroline Clits, hr-manager bij Tectum Group.

Met zowat 25 verschillende nationaliteiten heeft Tectum Group best veel ervaring met arbeidsmigratie. “We hebben een 150-tal dakwerkers in dienst, verspreid over de verschillende vestigingen in ons land”, zegt Caroline Clits. “De instroom uit het onderwijs is al langer opgedroogd, waardoor we zelf voor een oplossing gezorgd hebben.” Het bedrijf zette een samenwerking op met de VDAB en met de instelling voor volwassenenonderwijs PCVO in Limburg. “De opleiding bij de VDAB is kosteloos omdat dakdekker een knelpuntberoep is. Bij PCVO is er wel een kostprijs, maar niet voor de werknemer”, aldus Caroline Clits.  “We zoeken profielen met de juiste motivatie voor het dakwerkersvak en brengen hen dan vervolgens de technische kennis helemaal zelf bij.”

Opleidingen doven uit

Uit een rapport van de Sociaaleconomische Raad van Vlaanderen (SERV) blijkt dat gespecialiseerde bouwopleidingen uitdoven. Zo zouden er nog amper vijfentwintig leerlingen de richting dakdekker of dakwerker volgen, over heel Vlaanderen. Tectum Group is als dakwerkersbedrijf actief in België, Nederland en Polen. Als aannemer van dak- en gevelwerken telt het familiebedrijf meer dan vijfhonderd werknemers en zijn er dagelijks zo’n zeventig teams op verscheidene werven te vinden. Dakwerkers in opleiding worden de eerste zes weken betaald door de Vlaamse arbeidsbemiddelaar VDAB en krijgen daarna doorgaans een vast contract bij Tectum.

“Na de opleiding lopen de medewerkers twee weken stage, waarbij ze gekoppeld worden aan een ervaren werknemer”, zegt Caroline Clits. Om de taalbarrière te overbruggen, proberen we bijvoorbeeld vluchtelingen die zeer beperkt Nederlands, Frans of Engels spreken te informeren aan de hand van visuele middelen. Daarnaast proberen we, indien mogelijk, de nieuwe medewerker bij een ploegbaas te plaatsen die de taal van de medewerker spreekt. Omwille van veiligheidsredenen,wordt wel een minimum aan Engels verwacht.

Lijdensweg

Het bedrijf telt onder zijn werknemers ook mensen uit asielcentra. “Maar de procedures zijn soms schrijnend”, getuigt Caroline Clits. “Dakdekker is door de VDAB erkend als een knelpuntberoep, maar niet door de Vlaamse overheid. Dat betekent dat we niet met een single permit kunnen werken.” Iemand van buiten de EU kan alleen in ons land komen werken in een knelpuntberoep met een zogeheten gecombineerde vergunning, beter gekend als de single permit. Dat is de combinatie van een arbeidstoelating, verblijfsvergunning en een visum. De werkgever moet dat aanvragen voor de werknemer. De vergunning is één jaar geldig, maar kan vernieuwd worden.

“Voor een persoon uit Kosovo zijn we nu al bijna een jaar bezig om zijn vergunning te vernieuwen. Het is een heuse lijdensweg. Pas na tussenkomst van het kabinet is er een voorlopige vergunning verleend, maar bij de dienst Vreemdelingenzaken ligt het dossier al maanden stof te vergaren. Dat is schrijnend. Duitsland heeft zijn wetgeving aangepast, net om arbeidsmigratie vlotter te maken. Laten we het Duitse voorbeeld volgen.”

Volgens het kabinet van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (CD&V) werkten vorig jaar al tienduizend asielzoekers voor korte of langere tijd, veelal in de bouwsector. 'Werken is een belangrijke factor voor integratie’, luidt het. Want net door te werken, kunnen asielzoekers belangrijke ervaring opdoen, hebben ze een inkomen en een nuttige dagbesteding.