Privacyverklaring
Sabine Aerts Sabine Aerts, Hr-director Larcier-Intersentia
Tekst
Gert Verlinden
Beeld
Wouter Van Vaerenberg

Roadtrippen in hr-land

1 december 2021
Durf op een kruispunt voor de andere weg te kiezen
De medewerkers in mijn team, dat zijn de chauffeurs van de reisbus waarin ik als een passagier op de achterbank zit. Ik ben er voor hen en reis mee. Zij leggen hun traject af en nemen het stuur in handen. Roepen ze door de microfoon, dan kom ik naar voren voor hulp, advies of een gesprek. Dat uitgangspunt licht ik hen altijd toe: heb je het vermogen om jouw bus te besturen?

De medewerkers in mijn team, dat zijn de chauffeurs van de reisbus waarin ik als een passagier op de achterbank zit. Ik ben er voor hen en reis mee. Zij leggen hun traject af en nemen het stuur in handen. Roepen ze door de microfoon, dan kom ik naar voren voor hulp, advies of een gesprek. Dat uitgangspunt licht ik hen altijd toe: heb je het vermogen om jouw bus te besturen?

Ik leef om te reizen. Het is fantastisch om een reis te organiseren en andere mensen te enthousiasmeren voor de naderende trip. Vooraf bezoeken plannen, weetjes uitdokteren en rekening houden met wat mijn reisgezelschap apprecieert: daar fleur ik van op. Intussen weten familie en vrienden mij te vinden als ze reistips nodig hebben. Ook op het werk geef ik medewerkers het gevoel dat ze meer zijn dan een personeelsnummer. Ik leer graag de persoon achter de collega kennen.

Een bijzondere reisherinnering? Dat is ongetwijfeld onze reis naar Zuid-Afrika. Het was een confrontatie met anders-zijn. Ik vertoefde voor het eerst in een omgeving waar het verschil tussen blank en zwart zo opviel. Een emotioneel heftige periode. Het besef te voelen dat je anders bent en aan de andere kant staat, leerde me om me beter te verplaatsen in diverse perspectieven. Dat geldt ook bij hr. Medewerkers staan niet altijd te juichen als hr een nieuw initiatief lanceert. Ik toon openheid om te luisteren en naar raakvlakken te zoeken. Winnen hoeft niet altijd. Choose your battles.

Ik sta daardoor stil bij de cultuurverschillen op de werkvloer. Altijd respect tonen en rekening houden met wat medewerkers belangrijk vinden, zijn sleutelvoorwaarden. Kijk voorbij de functietitel. In dat opzicht zijn de reizen die ik beleefde verrijkend. Ook op reis leg ik gemakkelijk nieuwe contacten, wars van het taalverschil. Maak een connectie, desnoods non-verbaal of via gebaren.

Zo’n open attitude helpt me om het positieve in te zien bij veranderingen. Ik begin zelf graag vernieuwing, ook op hr-gebied vanuit mijn rol. Geen radicaal nieuwe reis, maar wel durven buiten het kader te kijken en bijvoorbeeld het onboardingproces creatief te personaliseren.

Ook op een roadtrip moet je de openheid hebben om op een kruispunt een andere weg te kiezen dan gepland. In die optie kan een opportuniteit, een inzicht of een onverwachte ontmoeting verscholen liggen. Er zijn maar weinig zaken die tot het einde van de wereld leiden. Angst is niet nodig. De soep wordt nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend. Bij mijn werkgever probeer ik ook de verwachtingen van de stakeholders realistisch en soepel uit te voeren: wat is haalbaar? Welke manoeuvreerruimte heb ik? Ik loop vooruit op obstakels en ik ben eerlijk in mijn gesprekken.

De medewerkers in mijn team, dat zijn de chauffeurs van de reisbus waarin ik als een passagier op de achterbank zit. Ik ben er voor hen en reis mee. Zij leggen hun traject af en nemen het stuur in handen. Roepen ze door de microfoon, dan kom ik naar voren voor hulp, advies of een gesprek. Dat uitgangspunt licht ik hen altijd toe: heb je het vermogen om jouw bus te besturen?