Privacyverklaring
Liesbeth Gerits Liesbeth Gerits, Directeur Personeel en Organisatieontwikkeling Bewel
Tekst
Gert Verlinden
Beeld
Wouter Van Vaerenberg

De laarzen aantrekken

1 april 2022
Ik benoem spontaan de spanning die soms in de lucht hangt bij het directieteam
Tweewekelijks stap ik steevast een halve dag door een van de negen productiesites waar ik praat met de maatwerkers. Die gesprekken schenken me verrassende inzichten. Met een veiligheidsjasje en -schoenen aan sta ik letterlijk zeer dicht bij hen. Te weten komen hoe zij de vertaalslag maken van mijn hr-beleid is verrijkend. Ik kom bewust ter plaatse en treed in dialoog.

Tweewekelijks stap ik steevast een halve dag door een van de negen productiesites waar ik praat met de maatwerkers. Die gesprekken schenken me verrassende inzichten. Met een veiligheidsjasje en -schoenen aan sta ik letterlijk zeer dicht bij hen. Te weten komen hoe zij de vertaalslag maken van mijn hr-beleid is verrijkend. Ik kom bewust ter plaatse en treed in dialoog.

Na meer dan twintig jaar werken in de sociale sector, kwam ik zowat anderhalf jaar geleden in dit maatwerkbedrijf terecht. Mijn doel? Zorgen dat de medewerkers zich goed voelen en met plezier hun werkdag aanvatten. De wortels van mijn zorgende karakter gaan ver terug tot in mijn kindertijd. Kijk naar de mogelijkheden van mensen: die boodschap heb ik altijd meegekregen.

Mijn maatschappelijk engagement etaleert zich ook naast de werkvloer, bijvoorbeeld als betrokken mama in de oudervereniging van de school van mijn dochter. Of als helpende hand bij festiviteiten van de Chiro. Bij de Open Bedrijvendag tref je me ongetwijfeld aan bij Bewel terwijl ik van ’s morgens tot ’s avonds aan het afwassen ben. Ik krijg een energieboost wanneer ik bij wijze van spreken de laarzen kan aantrekken.

In interactie gaan met mensen van allerlei pluimage is voor mij een levendige bron van inspiratie. Ik steek veel op van die ontmoetingen. Hoewel ik recent een boeiende voortgezette hr-managementopleiding volgde aan een businessschool, leer ik toch het meeste van en tijdens overlegmomenten. Met collega’s in het directieteam bijvoorbeeld. We vinden raakvlakken, gaan bij elkaar te rade. Complementariteit is heel belangrijk.

Tweewekelijks stap ik steevast een halve dag door een van de negen productiesites waar ik praat met de maatwerkers. Die gesprekken schenken me verrassende inzichten. Met een veiligheidsjasje en -schoenen aan sta ik letterlijk zeer dicht bij hen. Te weten komen hoe zij de vertaalslag maken van mijn hr-beleid is verrijkend. Ik kom bewust ter plaatse en treed in dialoog. Dat levert me de kracht om op andere momenten een voorstel door te drukken of concrete oplossingen te genereren.

Het is goed om daarnaast te rekenen op een extern klankbord. Met een coach deel ik mijn professionele vraagstukken. Dat levert een verfrissende visie op en maakt dat ik me kwetsbaar durf op te stellen. Met mijn natuurlijke spontaniteit benoem ik de spanning die soms in de lucht hangt bij het directieteam. Ik geef mijn gevoel mee en leg de vinger op het echte probleem. Daar krijg ik appreciatie voor zolang het op een authentieke, correcte en respectvolle wijze gebeurt.

De muizenissen in mijn hoofd loop ik drie keer per week weg. Om kwart over zes, bij het krieken van de dag, zie je me al joggen. Duisternis en slecht weer houden me niet tegen. Ik zet door en train opnieuw voor een halve marathon. Het is de perfecte routine om de werkdag te beginnen. De oplossingen en ideeën poppen spontaan op.

Ik verstuur bijvoorbeeld een verjaardagattentie naar iedere jarige omkaderingsmedewerker. Dat zijn er driehonderd. Het is een kleine moeite, maar de reacties zijn uitgesproken positief. Een banale actie die een wereld van verschil maakt. Want de mensen met wie je samenwerkt, die moet je graag zien.