Wie al enkele jaren mijn columns leest, weet dat ik getrouwd ben met Marijke. Ze is mijn ultieme droomvrouw, die om meerdere redenen medailles verdient. Eentje kreeg ze al jaren geleden, omdat ze het blijft volhouden om samen met mij naar tv te kijken. Het probleem is dat we vaak naar programma’s kijken waar hr-thema’s aan bod komen. En dan kan ik mij wel eens door een aflevering heen zuchten. Zo ook bij ‘K2 zoekt K3’, waar het gecommercialiseerde selectieproces bol staat van de selectiefouten en interrater-variantie. Vorige maand pakte Natalia uit met een sterk staaltje mentale hygiëne, toen kandidaat Luca vertelde hoe hard hij geraakt kan worden door negatieve commentaren op sociale media.
Er zijn meerdere clichés die dan wel eens ten berde worden gebracht. Het eerste cliché is dat je die commentaren nooit mag lezen. Je bouwt dus een virtuele muur rond jezelf, waar je nooit over kijkt. En wat je niet ziet, kan je ook niet raken. Dat veronderstelt natuurlijk wel dat je heel wat zelfbeheersing hebt. De mensen rondom jou lezen de commentaren wel en spreken je erop aan. De gedachte aan de steeds groter wordende reactieberg kan op je wegen, waardoor je steeds meer in de verleiding komt om toch te kijken. Als je op een slecht moment toch kijkt (je zelfbeheersing laat het afweten, dus een goed moment is het vaak niet), dan kader je de negatieve commentaren veelal emotioneel in plaats van rationeel en is de impact enorm. Alsof je een bokser bent die zijn handen laat zakken en knock-out de vloer wordt opgemept.
Het tweede cliché is dat je alleen de goede commentaren moet lezen. We houden ons dan voor dat er ook veel marginalen in dit landje wonen, die even makkelijk een Facebookprofiel krijgen als een intellectueel. Als we niet akkoord gaan met hoe die mensen zich gedragen of met wat ze zeggen over eender welk onderwerp, waarom zouden we hen dan geloven als ze iets over ons zeggen? Die strategie marginaliseert de verspreider van de boodschap en daardoor ook de boodschap zelf. Het nadeel daarvan is dat we daardoor soms te veel geloven in ons eigen gelijk en elke andere mening marginaliseren. Dat kan veilig zijn als we het bij het juiste eind hebben, maar zodra we zelf de bocht uit gaan, is er ook geen stimulus om ons terug in de juiste baan te duwen.
Natalia gaf daarom het advies om de negatieve commentaren wél te lezen en er over te reflecteren. Klopt het wat die mensen zeggen en kan ik daar wat mee? Door de inhoud te scheiden van de vorm waarin de inhoud wordt gebracht en ze te toetsen aan de realiteit zoals jij die voor ogen hebt, word je niet alleen uitgedaagd om jezelf in vraag te stellen, maar ook om het conflict rationeel te houden in plaats van het emotioneel te laten binnenkomen. Zo’n oefening vereist heel wat energie, waardoor je ze meestal doet op je betere momenten. Alsof je een bokser bent die alleen zijn handen laat zakken om met zijn rechter een ferme dreun te verkopen.
Natalia tegenover de sociale media: een knock-out van Twitter in de eerste ronde, met een snoeiharde Face-toek helemaal Tik-Tok. De mentale hygiëne gaat haar goed af. Nu Luca nog.
Ralf Caers is professor HRM aan de KULeuven, gastprofessor HRM aan de Ehsal Management School en de Universiteit Hasselt en zaakvoerder van de coachingpraktijk Passiemento.
Verdoe jij ook te veel tijd met het opvolgen van alle nieuwtjes in je feed? No worries, wij verzamelen alles wat nieuw is in de hr-wereld. Al die nieuwtjes komen wekelijks in jouw mailbox terecht.
