Privacyverklaring

Het kleiner geheel. Zeuren over Erika Vlieghe

2 maart 2021
Tekst
Ralf Caers
Beeld
© Ralf Caers

In ‘Het Kleiner Geheel’ fileert Ralf Caers de actualiteit en zoekt hij uit wat we van het wereldtoneel moeten onthouden om ons eigen leven en werk beter te maken. Deze week: Erika Vlieghe.

Mocht ik de quality time met mijn dochter naar een ander moment kunnen schuiven, ik zou elke zondag nagelbijtend klaarzitten om naar De Zevende Dag te kijken. Deze keer stonden de sociale media vol met het stop-met-zeuren-advies van Erika Vlieghe. Ik zocht deze keer wel het fragment op, omdat ik niet kon geloven dat ze dat zo gezegd zou hebben. Maar helaas, ze zei het wel.

Het fragment start op het ogenblik dat Erika wil terugkomen op de bewering dat we het niet meer volhouden. Volgens haar persoonlijke mening houden we het niet vol omdat we heel vaak tegen elkaar zeggen dat het verschrikkelijk is en dat we het niet volhouden. Ze wil “we moeten stoppen met teveel zeuren” op een trui laten zetten. Er wordt gelachen. In de volgende dertig seconden probeert Erika te wijzen op de goede dingen die gebeuren: het groter aantal testen, de vaccinatie in de woonzorgcentra die bijna allemaal afgerond is en de lagere mortaliteit die daardoor gerealiseerd wordt. Daar wordt volgens haar te weinig over gesproken.

Onderzoek wijst uit dat dankbaarheid kan zorgen voor positieve gevoelens die opnieuw goesting geven om de dingen aan te pakken. We zouden elkaar dus inderdaad een hart onder de riem kunnen steken door te praten over wat er wel goed gaat. Erika raakte daarmee een interessant thema aan, maar pakte het wat onhandig aan en kreeg het deksel op de neus.

Ten eerste, mag je dat onderzoek niet vertalen als ‘stoppen met zeuren’. De voorbije jaren is er veel energie gekropen in het bespreekbaar maken van negatieve gevoelens en falen. Een belangrijk onderdeel daarvan is durven ventileren, of eens goed zeuren. Zeg dus af en toe maar tegen jezelf en tegen je dierbaren dat ‘het echt klote is’. Dat legt de basis voor het verwerken van je gevoelens en er beter van te worden. Wie daarentegen de eeuwige positivo uithangt en al het negatieve onder de mat veegt, maakt voor zichzelf een zeer hobbelige ondergrond waar men makkelijk over struikelt. ‘Blijf niet alleen zeuren’, was dus een betere quote geweest dan ‘stop met zeuren’. En sinds Maggie weten we allemaal hoe belangrijk een quote kan zijn voor het beleid.

Ten tweede, hoort deze boodschap niet van een infectiologe te komen. We luisteren daarvoor liever naar psychologen of gewoon naar Dirk De Wachter, die ons ook de redenering achter het advies zouden geven. In het geval van de laatste met weinig woorden en veel charisma. Erika kan zich beroepen op haar nuance “persoonlijk denk ik dat”, maar eigenlijk is dat niet genoeg. Iedereen mag zijn mening hebben, maar je moet wel opletten als je in een studio zit waar duizenden mensen zitten mee te kijken. Je zit daar omdat je het beter weet dan de kijkers en alle andere potentiële genodigden en je moet dat waarmaken. Elke uitspraak die niet volledig top is, vreet dan aan alle andere uitspraken die je ooit deed of nog zal doen.

Ten derde, kan je je afvragen of Erika hier de juiste voorbeelden gebruikt. Je kan inderdaad wijzen op het aantal mensen dat we al gevaccineerd hebben, maar het is ondertussen toch wel duidelijk voor iedereen dat het in veel andere landen sneller gaat. De Belgische prestatie is dus zeker geen onbetwist succes. Het lijkt er dan natuurlijk snel op dat we hier geen advies krijgen over het behoud van onze mentale balans, maar dat men het falen wil verdoezelen door criticasters als zeurpieten weg te zetten. Door de zwakte in de argumentatie gaat de weerstand omhoog en de boodschap verloren.

En de pers? Die wreef weer eens in de handen. Snel een foto van Erika, stop met zeuren erronder en hop, we kunnen het volk weer opruien op alle platformen die trafiek naar de website genereren. Likes en comments zijn voor hen van levensbelang en het lukt voor hen vaak beter met artikels die polariseren of marginaliseren. Of de boodschap verdwijnt of contraproductief wordt, dat maakt schijnbaar minder uit.

Ralf Caers is professor HRM aan de KULeuven, gastprofessor HRM aan de Ehsal Management School en de Universiteit Hasselt en zaakvoerder van de coachingpraktijk Passiemento.