Privacyverklaring

Het kleiner geheel. Twitter, trollen, Trump

14 januari 2021
Tekst
Ralf Caers

In ‘Het Kleiner Geheel’ fileert Ralf Caers de actualiteit en zoekt hij uit wat we van het wereldtoneel moeten onthouden om ons eigen leven en werk beter te maken. Deze week: Twitter bant Trump.

Hoewel ik veel sympathie heb voor Kaat Bollen, is het toch weer Donald Trump die mijn column haalt. Niet omdat hij weer iets sneerde naar iemand van een minderheidsgroep, een democraat, een journalist, een wetenschapper, … (u begrijpt het plaatje wel), maar omdat hij deze keer eens even niets mocht zeggen. Het blauwe vogeltje beet hem zijn snavel af.

Daags na de feiten huiverden verschillende prominenten ervan dat een private onderneming kan bepalen wie wel en niet mag spreken. Dat zou kunnen leiden tot censuur en een beperking van de vrije meningsuiting. Zelfs Angela Merkel, verre van een boezemvriendin van Trump, vond het een brug te ver. Beleggers bonden de vogel de bel aan en stuurden het aandeel van Twitter fors omlaag.

De kritiek mag dan wel politiek correct zijn, ze maskeert ook dat er gerust wat minder vuilbekkerij mag zijn op sociale media. We lijken gewoon te zijn geraakt aan asociale media, een far west waar men zijn innerlijke Donald vrij kan laten en nagenoeg straffeloos kan beledigen, uitlachen en belasteren met anonieme trol-accounts. Er staan immers nog geen boetes op een gebrek aan fatsoen en de grote techbedrijven blokkeren zelden gebruikers omdat ze in elke post een scheldwoord typen.

Deze nieuwe Trump-kwestie ontbloot dat Twitter inderdaad meer regulatie nodig heeft om de vrije meningsuiting te bewaken, maar ook om ze te begrenzen. Het recht op vrije meningsuiting is niet absoluut. Soms gaat er dus iets boven het recht op vrije meningsuiting. Een werknemer is bijvoorbeeld loyaliteit verschuldigd aan zijn werkgever en kan hem dus niet zomaar afkraken in de publieke ruimte. Wie dat wel doet, kan niet verwachten dat hij zomaar voor dat bedrijf mag blijven werken.

De democratische wereld zal er heus niet donkerder op worden als we anonieme accounts verbieden en het gebruik van scheldwoorden beboeten. Laat staan dat je voor elke bedreiging eens naar de rechtbank moet. Strakke gedragsregels zorgen niet per se dat er minder gezegd wordt, maar wel dat er beter nagedacht wordt over hoe iets gezegd zal worden. En als de boodschap opnieuw beter gebracht wordt, zal er ook weer meer geluisterd worden. Want wie roept en tiert, zorgt vooral voor polarisatie en verdedigend gedrag bij de ander. De boodschap wordt dan afgestoten omwille van hoe ze gebracht wordt, zelfs al heeft de boodschapper gelijk. Daar kan niets goed van komen.

Gelijk hebben en gelijk krijgen liggen soms ver uit elkaar. Maar fatsoen is je beste kans op het laatste.

Ralf Caers is professor HRM aan de KULeuven, gastprofessor HRM aan de Ehsal Management School en de Universiteit Hasselt en zaakvoerder van de coachingpraktijk Passiemento.